Onze grote, kleine man

Vaak was hij sterk.
Sterker dan zijn oma. Sterker dan ik.

Soms was hij stoer.
Stoerder dan papa. Stoerder dan opa.

Meestal was hij vrolijk.
Vrolijker dan zijn zusjes en broer.

En soms…
Soms hoorden wij hem de trap af komen.
Haartjes nog nat van het douchen.
Zijn knuffeldekentje in zijn linker hand.
Zijn duim in de mond.
“Mag ik even bij jullie verdrietig zijn?”.
“Tuurlijk lieverd, kom maar, dan huilen we even samen”.

Onze grote, kleine man.