Angst in de nacht
Ze schrikt wakker. Haar adem stokt in haar keel.
Ze durft niet meer in te ademen.
En eigenlijk ook niet meer uit te ademen.
Dat maakt immers net zo veel geluid!
Zelfs lucht laten ontsnappen, via haar neus, zou te veel geluid maken.
Ook bewegen durft ze niet.
Elke beweging zou zichtbaar zijn, ook onder het dikke winter dekbed.
Maar wat moet ze dan.
Ze voelt dat de paniek het van haar overneemt.
God wat is ze bang.
Ze voelt dat ze iets moet met de lucht in haar longen.
Ze verzamelt alle moed, uit de puntjes van haar tenen.
En heel zachtjes laat ze de lucht via haar mond ontsnappen.
En even zachtjes laat ze ook heel voorzichtig lucht via haar neusvleugels naar binnen stromen.
Intussen bonkt haar hart bijna haar borst uit.
Dat moet ook hoorbaar zijn van onder het dekbed.
De adrenaline giert door haar lijf.
Ze krijgt hier en daar kramp van het stokstijf stil liggen.
“Beweegt daar nu iets?”
Ze weet het niet.
“Ja, er beweegt iets!”, ze weet het nu zeker.
En dan, heel zachtjes en rustig hoort ze zijn stem.
“Ik ben het lief. Je hoeft niet bang te zijn.
Er kan je niets meer gebeuren. Ik ben hier en ik bescherm je.
Het is nu en niet toen.”
Ze slaakt een hele diepe zucht en haalt heel diep adem.
Langzaam ontspannen haar verkrampte spieren ook weer.
Waar het vandaan komt, ze weet het niet. En ze zal het waarschijnlijk nooit weten.
Die alles overheersende angst, die, altijd in de diepe, donkere nacht, opkomt.
En nu is ze veilig. Met haar lief naast haar, hoeft ze ’s nachts niet lang meer bang te zijn.
Hij weet het. Hij weet dat ze zich niet durft te bewegen als deze angst haar overneemt.
Hij weet wat hij moet doen. Hij hoeft alleen maar wakker te worden en er voor haar te zijn.
Haar terug te halen naar het nu en laten voelen dat het nu veilig is.
Dat is genoeg.
Elyn het elfje
Helemaal achterin Tuinland, in wat vroeger nog gewoon een tuin was, staat een honderd jaar oude boom. In deze oude boom is een boomhuis met wel 1.000 kamers. En in één van deze 1.000 kamers woont Elyn het elfje. Elyn werd wakker en wreef in haar oogjes. Ze rekte zich...
Samen lopen we richting de zon
Als we linksaf gaan vliegt er een buizerd voor ons uit met een muis in zijn snavel (spartelde hij nou nog?!). En als we eenmaal de bult voorbij zijn schijnt de zon verrassend fel op ons. "Trpfff trpfffff", hoor ik de nagels van Lara's poten in het veld. Ik doe mijn...
837 stappen
Van de voordeur tot wat wij de "Schapenweg" noemen. Ik loop vanmorgen vroeg over dit betonpad tussen de akkers en luister naar het ingesproken Whatspp bericht van een lieve vriendin. Het bericht gaat over een keuze, die zij heeft gemaakt. Een mooie keuze, een goede...
Afsluitdijk zondagochtend
"Ik ben zo moe", zeg zij tegen hem. Hij draait zijn koppie wat naar achteren en zegt: "Het is nog maar een klein stukje lieverd. Zie je daar die brede zwarte strook? Met aan weerszijden een groene? En daarna dat blauw? Daar vliegen we heen...
Tranen
Ze lopen samen langs mijn statafel op de beurs en ik zie dat haar blik wordt getrokken door de houten bak met steentjes die op de tafel staat. Ze kijkt mij even aan en kijkt weer naar de bak en dus zeg is: “u mag er eentje uitzoeken als u wilt!” “Oh echt!?...
Vrouwenliefde; de liefde van twee vrouwen
Vanaf de rand van het bos keek ze naar het kleine huisje. De oudste zoon, Haderik, scharrelde rond het huis en verzamelde afgewaaide takken voor het haardvuur. Zijn jongere zusje hielp hem zo goed als ze kon. Binnen hoorde ze de een na jongste...
Vlinder
Dit verhaal is niet door mij geschreven. Wel door mij gekoesterd. Vandaar dat ik het hier met jullie deel. Het is het verhaal van de vlinder. Vlinder Een fotograaf bestudeerde nauwlettend de geboorte van een vlinder. De vlinder probeerde uit alle macht uit de cocon te...
Alleen en niet eenzaam
Alleen en niet eenzaam Het is druk in het restaurant. Aan de meeste tafels zitten stelletjes, gezinnen of groepen vrienden. De vrolijke obers rennen, grappen makend, heen en weer tussen de tafels. De ene keer met bladen vol met drankjes. De andere met schalen vol...
Tok tok tok
Tok tok tok "Tok tok tok" hoor ik. Ik kijk ietwat geïrriteerd op, omdat ik het dossier van het Centrum voor Veilig wonen nog een keer na zit te lezen op mijn scherm. "Tok, tok, tok". Nog een keer! Ik kijk op en kijk naar buiten. En daar zit ze. Ze hipt heen en weer...
Onze grote, kleine man
Onze grote, kleine man Vaak was hij sterk. Sterker dan zijn oma. Sterker dan ik. Soms was hij stoer. Stoerder dan papa. Stoerder dan opa. Meestal was hij vrolijk. Vrolijker dan zijn zusjes en broer. En soms… Soms hoorden wij hem de trap af komen. Haartjes nog nat van...
